Voormalige Eurovisiedeelnemers geven adviezen aan de artiesten van dit jaar en speculeren over wie gaat winnen

12 mei 2009

MOSKOU - Het gebeurt één keer per jaar. Bijna alle ogen van Europa zijn gericht op de 25 muzikale acts op de finalenacht. Of je er van houdt of het juist haat: het heeft je aandacht. Honderden miljoenen kijken. Of de kijkers wachten op een onvergetelijk goed optreden of de meest lachwekkende blunder, elke zanger krijgt drie minuten hun aandacht.

Dat is het gevoel dat de inzendingen naar Moskou zullen meemaken op zaterdag en het is hetzelfde gevoel dat de acht zangers hebben ervaren die door Wikinews zijn geïnterviewd. Afgelopen week hebben acht zangers uit acht verschillende landen een korte onderbreking in hun dagschema ingelast om te praten over hun favoriete momenten in de competitie, hun eigen persoonlijke anekdotes, hun advies aan de acts van dit jaar in Moskou, wie zij de gedoodverfde winnaar vinden en bovenal over hun belangrijkste bezigheden en wat zij het publiek kunnen bieden.

Dit zijn de zesde en laatste interviews door het Engelse Wikinews die gepubliceerd worden in de aanloop tot de halve finale en de finale van de Eurovisie Songfestival. Mike Halterman heeft alle interview afgenomen en zal na de wedstrijd ook nog extra interviews afnemen. De finale is op 16 mei om 9 p.m. CET in de lucht; zie de website van uw nationale televisieomroep voor de exacte uitzendtijden. In sommige landen wordt de finale ook op de nationale radio uitgezonden.

Jessica Garlick

Jessica Garlick, oorspronkelijk uit Kidwelly in Wales, werd in 2001 beroemd door haar deelname aan de zangwedstrijd Pop Idol, waar ze negende werd. Vier maanden later won ze A Song for Europe, de Britse nationale selectie voor het Eurovisie Songfestival en twee maanden later mocht ze het Verenigd Koninkrijk vertegenwoordigen op de Eurovisie 2002 finale in Tallinn, met het nummer "Come Back." Ze werd derde, het beste resultaat voor het Verenigd Koninkrijk van de afgelopen tien jaar. Nu komt Jessica Garlick, 27 jaar oud, getrouwd en moeder, terug met nieuwe doelen.

Mike Halterman: Aan welke projecten werk je nu? Wat kunnen je vaste fans dit jaar van je verwachten?

Jessica Garlick: Op dit moment ben ik bezig mijn nieuwe single "Hard Not to Fall" te promoten. Die gaat deze maand uitkomen... je kunt 'm downloaden van iTunes vanaf 9 mei, met een officiële release op 25 mei. Ook schrijf ik mee aan mijn album wat later dit jaar uitgebracht gaat worden. Het voelt echt goed om weer terug in de muziekbusiness te zijn.

Mike Halterman: Wat zijn enkele van je mooiste herinneringen aan het meedoen met Eurovisie? Wat voor advies zou je geven aan zangers die dit jaar voor het eerst meedoen aan Eurovisie?

Jessica Garlick: Eén van de mooiste herinneringen aan meedoen met Eurovisie is het bezoek aan Estland. Ik geloof niet dat ik daar ooit gekomen zou zijn als ik daar niet heen moest om op te treden, maar het is er echt mooi. Ik was er een week en had de mogelijkheid om met een helikopter over de Baltische zee te vliegen. Ik zat ook een middag op de HMS Chatham . Ik mocht het fregat ook sturen. Ik heb voor de troepen aan boord opgetreden, die dat heel erg waardeerden.

Maar ik heb er zoveel meer. Tijdens de promotie, voorrondes en de Eurovisieweek heb ik zoveel geweldige mensen ontmoet. Ik heb alleen spijt dat ik niet meer foto's heb gemaakt als ik eigenlijk wel had gewild. Dus mijn advies aan iedereen die meedoet: neem écht veel foto's en geniet van je optreden en van alles wat bij het vertegenwoordigen van je land hoort.

Mike Halterman: De muziekvideo's van dit jaar zijn te vinden op youtube.com/eurovision. Wie zijn jouw favorieten en welk land heeft volgens jou de grootste kans om te winnen?

Jessica Garlick: Ik mag me gelukkig prijzen om samen naast enkele Eurovisie-inzendingen op te treden en ik was erg onder de indruk! Ik ben helemaal verliefd op de inzending van IJsland van dit jaar... het lied "Is it True?" is echt een prachtige ballad en Johanna zingt het echt goed! Ik zou zeggen dat, als ik naar het lied kijk, dit zeker mijn favoriet is. Maar ik denk dat Oekraïne misschien wel gaat winnen! Svetlana's optreden is echt te gek!! Ze gaat helemaal los! Haar live optreden is out of control! Ze wil echt winnen en ze doet er alles voor om dat waar te maken. Naar haar moet je absoluut kijken! Daar gaat echt wat verrassends op het podium tijdens haar optreden gebeuren. Ze zal je blijven boeien en maakt het onvergetelijk!!

Mike Halterman: Heel veel oude fans ten tijde van Pop Idol en Eurovisie 2002 weten niet waarom je de muziek vaarwel zei en uit het zicht bleef. Wat was er gebeurd? En vind je het moeilijk om na zes jaar weer terug in de muziekindustrie te komen?

Jessica Garlick: Na Pop Idol en Eurovisie begon ik liedjes te schrijven... iets wat ik nooit eerder gedaan had en waarvan ik nooit had gedacht dat ik er goed in zou zijn. Maar ik heb het geluk gehad om de wereld rond te reizen en samen met 's werelds beste songwriters liedjes te schrijven. Ik besloot in 2004 een tijdje uit de business te stappen toen ik met mijn tienerliefde Owen trouwde.

Ik verloor eerlijk gezegd een tijdje mijn passie voor de muziek en we wilden samen wat reizen. Uiteindelijk bleven we een korte tijd in Australië voordat ik helemaal broeds werd. Dus in 2007 baarde ik mijn kleine meisje Olivia en vanaf die tijd had ik mijn rol als echtgenote en huismoeder waar ik echt van geniet!!

Ik besloot in januari van dit jaar om terug naar de studio te gaan en te gaan schrijven. Dat voelde zo goed en toen ik "Hard Not to Fall" opnam wist ik dat dit het lied was dat ik aan iedereen wilde horen. En daardoor kreeg ik mijn passie en energie helemaal weer terug. De muziekindustrie is behoorlijk veranderd vergeleken met de laatste keer dat ik erin zat... maar eigenlijk pakt het nu beter uit.

Ik heb veel meer controle, en dat vind ik belangrijk, vooral omdat Olivia voor mij het belangrijkste is... Ik ben allereerst en vooral een moeder en daar wil ik goed in zijn. Ik werk ook met mensen die ik mag en vertrouw, dat maakt het samenwerken plezierig. En muziek moet ook plezier zijn. Het is deze keer vooral moeilijker omdat ik ook energie in mijn "echte leven" moet stoppen. Ik kan het me niet veroorloven om alleen aan mezelf te denken, ook al zou je dat soms moeten doen om succesvol in de business te zijn. Ik beleef de beste tijd van mijn leven nu ik terug ben en ik ben bijna verbaasd over de steun van al mijn oude fans. Ze zijn de beste!!

Ani Lorak

Ani Lorak, geboren als Karolina Kuiek (de naam "Ani Lorak" is "Karolina" omgekeerd gespeld) werd vanwege haar zangtalent in 1995 voor het eerst beroemd in Rusland en haar geboorteland Oekraïne. Ze nam deel aan waarschijnlijk het grootste optreden in haar carrière bij Eurovisie 2008 waar ze tweede werd met het lied "Shady Lady." Ze viert haar dertigste verjaardag in september en heeft een drukke agenda, waaronder het uitbrengen van een nieuw album.

Mike Halterman: Aan welke projecten werk je nu? Wat kunnen je vaste fans dit jaar van je verwachten?

Ani Lorak: Mijn nieuwe album, genaamd "Sontse" (De Zon) is zojuist uitgekomen. Het is geschreven en opgenomen in Griekenland in de "VOX studio" door Dimitris Kontopoulos, die me ook geholpen heeft met het lied "Shady Lady" voor Eurovisie 2008. Het album komt niet alleen in Oekraïne uit, maar ook in Rusland.

In de herfst zijn er plannen voor een tournee door 25 steden om het album te promoten. Ook zijn er plannen voor solo-concerten in Palace "Ukraine" in Kiev. Ik was blij verrast toen ik in het begin van het jaar een prijs kreeg van het Britse radiostation "Eurovision Song Contest Radio." Door publieksstemmen van de luisteraars kreeg ik de titel "Best Female Singer for 2008" voor mijn lied "Shady Lady." Ik denk en kijk niet graag vooruit, maar ik ga mijn uiterste best doen om de mensen tevreden te stellen.

Mike Halterman: Wat zijn enkele van je mooiste herinneringen aan het meedoen met Eurovisie? Wat voor advies zou je geven aan zangers die dit jaar voor het eerst meedoen aan Eurovisie?

Ani Lorak: Omdat ik pas geleden in 2008 meegedaan heb, herinner ik het me goed: tijdens de promotietournee heb ik veel landen bezocht waar ik nog nooit was geweest. Ik heb geweldige mensen ontmoet: Dimitris Kontopoulos, Roberto Cavalli; Ik heb nieuwe vrienden en fans gemaakt. [Noot van de redactie: Roberto Cavalli was de designer van de diamanten jurk die Ani Lorak droeg tijdens het Eurovisie optreden.] Ik moest heel hard werken om het eindresultaat te bereiken.

Bij Eurovisie kreeg ik het belangrijkste van de wedstrijd, de "Artistic Award", die normaal verleend wordt aan de beste artiest van de wedstrijd; Raffaella Carrà nodigde me uit voor haar televisieprogramma in Italië en de tournee bracht me steeds verder van huis. Ik hield echt van de sfeer bij de wedstrijd. Iedereen die deelnam aan de wedstrijd was vriendelijk, blij en stonden klaar om elkaar te helpen en aan te moedigen. Het was niet makkelijk die weken, maar wel een blije periode in mijn leven.

Ik wens alle deelnemers veel inspiratie, doorzettingsvermogen, topenergie, hard werk en geloof in jezelf en je kracht. Het is niet onmogelijk; het belangrijkste is om open en eerlijk te zijn naar het publiek.

Mike Halterman: De muziekvideo's van dit jaar zijn te vinden op youtube.com/eurovision. Wie zijn jouw favorieten en welk land heeft volgens jou de grootste kans om te winnen?

Ani Lorak: Ik kan maar één ding zeggen – Eurovisie is een erg onvoorspelbare wedstrijd. Een voorspelling is doen is dus extreem moeilijk. Ik weet dat er dit jaar in Moskou veel bekende professionals staan: Sakis Rouvas en Patricia Kaas. Het belangrijkste in deze wedstrijd is om er te staan en je land voor 200% te vertegenwoordigen. Ik wens alle deelnemers het beste toe, maar ik ga, als een patriot, voor mijn eigen land.

Mike Halterman: Welke doelen heb je nog niet bereikt in je carrière, maar zou je uiteindelijk wel willen bereiken?

Ani Lorak: We hebben een spreekwoord: "Als je wilt dat God lacht, vertel Hem dan je plannen." Ik vind het belangrijk om genoeg kracht te hebben voor mijn professionele prestaties, voor mijn carrière en voor mijn uiteindelijke creatieve verwezenlijkingen. Maar het moet samengaan met mijn eigen leven. Ik wil op alle gebieden mijn eigenwaarde laten gelden. Misschien begin ik mijn eigen kledinglijn.

Maar wat ik het meest belangrijk vind is om elke dag de lat wat hoger te leggen wat betreft mijn beroepsmatige ontwikkeling als zangeres en artiest. Mijn motto – ik heb alles voor me en ik ga mijn dromen bereiken - mijn Oscar moet nog komen!

Marie N

Marija Naumova, met artiestennaam Marie N, is bekend in Europa door het winnen van het Eurovision Song Contest voor Letland in 2002 met haar lied "I Wanna." Het jaar daarop was ze de host van het festival in Riga samen met Renārs Kaupers die eerder voor Letland meedeed. Ze is 35 jaar, heeft veel aandacht voor het muziektheater en wil haar talent heel graag laten zien.

Mike Halterman: Aan welke projecten werk je nu? Wat kunnen je vaste fans dit jaar van je verwachten?

Marie N: Op dit moment ben ik student aan de toneelschool van Parijs, dus al mijn plannen liggen meer op het gebied van theater, maar ik ben ook bezig aan mijn nieuwe album. Ik hoop dat ik het aan het eind van het jaar uit kan brengen, maar ik denk dat het nu te vroeg is om daarover te praten. [glimlach]

Mike Halterman: Wat zijn enkele van je mooiste herinneringen aan het meedoen met Eurovisie? Wat voor advies zou je geven aan zangers die dit jaar voor het eerst meedoen aan Eurovisie?

Marie N: Ik vond alles leuk in de week dat we daar waren. We hadden echt veel lol. De sfeer was erg professioneel, de deelnemers waren erg vreindelijk... maar het meest emotionele was de reis terug naar huis – de weg van Tallinn naar RIga met de bus onder politiebegeleiding en wachtende mensen met bloemen langs de weg...

Mijn enige advies is: geniet van elk moment en vooral van de drie minuten van je presentatie – het is echt iets speciaals. [glimlach]

Mike Halterman: De muziekvideo's van dit jaar zijn te vinden op youtube.com/eurovision. Wie zijn jouw favorieten en welk land heeft volgens jou de grootste kans om te winnen?

Marie N: Ik denk dat er veel liedjes een kans maken om te winnen, maar het hangt van de energie van de zangers af hoe ze het die speciale avond op het podium brengen.

Mike Halterman: Wat vond je leuker: het winnen van Eurovisie of het hosten in het volgende jaar? Wat maakte je nerveuzer en waarom?

Marie N: Natuurlijk was het zingen leuker dan het hosten omdat je alleen verantwoordelijk ben voor jezelf. Bij het hosten ben je verantwoordelijk voor de hele show. Ik wens alle artiesten al het goede toe; geniet. [glimlach]

Niels "Noller" Olsen

Niels Olsen, bijnaam "Noller," (links op de foto) en zijn oudere broer Jørgen (rechts) vormen samen het duo The Olsen Brothers. Het was een bekende formatie in Denemarken vanaf de vroege jaren '70 en het duo veroverde opnieuw terrein door het winnen van het Eurovision Songfestival in 2000 met de inzending "Fly on the Wings of Love." Niels Olsen, nu 55 jaar, gebruikt elke geboden kans om het publiek te laten merken dat leeftijd maar een getal is, vooral bij Eurovisie, waar er een tendens lijkt te zijn om jongeren te bevoordelen.

Mike Halterman: Aan welke projecten werken jullie nu? Wat kunnen de vaste fans dit jaar van jullie verwachten?

Niels Olsen: We werken aan een nieuw album en we gaan een kleine tournee maken door Zweden, Noorwegen en Denemarken de rest van het jaar, dus dat is wat onze fans mogen verwachten. Het album komt in 2010 uit.

Mike Halterman: Wat zijn enkele van jullie mooiste herinneringen aan het meedoen met Eurovisie? Wat voor advies zouden jullie geven aan zangers die dit jaar voor het eerst meedoen aan Eurovisie?

Niels Olsen: De mooiste herinnering... wel, dat is moeilijk... we hebben een hoop geweldige herinneringen aan Stockholm in 2000. We zullen nooit vergeten hoeveel warmte we kregen van het publiek in alle Europese landen na Stockholm, en de reacties van het Zweedse volk bij het gebeuren. Apropos, ik zei tegen mijn broer na het eerste optreden: "Nou, Jørgen, ik geloof dat we wel eens een hit in Zweden zouden kunnen hebben!!"

Ik zou tegen een "nieuwe" artiest zeggen: onthou dat je niet het middelpunt van het heelal bent, en in werelds perspectief: het is niet zo erg als je het festival verliest. Wees trouw aan de mensen van wie je houdt en betrek de mensen in wie je gelooft, niet de mensen die je alles beloven. In ons geval hebben we al 35 jaar dezelfde manager, we werken al 25 jaar met onze vriend en producer Stig Kreutzfeldt en zo voort. Met deze fantastische vrienden hebben we in 35 jaar een aantal hits gemaakt.

Mike Halterman: De muziekvideo's van dit jaar zijn te vinden op youtube.com/eurovision. Wie zijn jullie favorieten en welk land heeft volgens jullie de grootste kans om te winnen?

Niels Olsen: Nou, ik heb niet alle liedjes gehoord, maar persoonlijk vind ik de Deense, de Engelse en de Zweedse liedjes erg goed, maar zoals ik zei, ik heb nog ze niet allemaal gehoord.

Mike Halterman: De Deense versie van jullie winnend lied zegt dat vrouwen "beter worden naarmate ze ouder zijn." Welke vrouwen in de entertainment horen daarbij en waarom?

Niels Olsen: Persoonlijk vind ik mijn echtgenote nog steeds een mooie, maar "beter worden naarmate ze ouder zijn" is niet helemaal juist. Mijn echtgenote is nog steeds een levendige en aantrekkelijke vrouw en we zijn beide verliefd op het leven. Ik geloof ook dat een vrouw als Annie Lennox mooi is, ook al is ze ouder dan 50. (Sorry, niet praten over de leeftijd van vrouwen. Sorry, Miss Lennox.)

Hanna Pakarinen

Hanna Pakarinen, uit Lappeenranta (Finland), werd allereerst bekend in haar moederland door Idols televisieserie uit 2004 te winnen. In 2007 werd ze gekozen om Finland op Eurovisie te vertegenwoordigen, waarbij ze 17e werd in de finale met het lied "Leave Me Alone." Haar recentste album kreeg dit jaar goud, ze vierde vorige maand haar 28ste verjaardag en ze heeft in totaal al meer dan 180.000 CD's verkocht.

Mike Halterman: Aan welke projecten werk je nu? Wat kunnen je vaste fans dit jaar van je verwachten?

Hanna Pakarinen: Mijn vierde album "Love in a Million Shades" is eerder dit jaar uitgekomen en nu treed ik op door Finland.

Mike Halterman: Wat zijn enkele van je mooiste herinneringen aan het meedoen met Eurovisie? Wat voor advies zou je geven aan zangers die dit jaar voor het eerst meedoen aan Eurovisie?

Hanna Pakarinen: Mijn beste herinnering, geloof ik, is het moment dat ik in de finale op het podium stond. Dat was geweldig! Het is moeilijk om advies te geven, maar ik denk dat het enige belangrijke is om jezelf te zijn en plezier te hebben. [glimlach]

Mike Halterman: De muziekvideo's van dit jaar zijn te vinden op youtube.com/eurovision. Wie zijn jouw favorieten en welk land heeft volgens jou de grootste kans om te winnen?

Hanna Pakarinen: Natuurlijk vind ik het Finse lied het beste. [glimlach] Het is erg moeilijk om te zeggen wie er gaat winnen; het is elk jaar hetzelfde: je weet het niet!

Mike Halterman: Wat ligt je, naast muziek, na aan het hart? Hoe zou je je populariteit gebruiken om anderen te helpen.

Hanna Pakarinen: Mijn familie en vrienden natuurlijk, en mijn woonplaats en het meer daar.

Ik ben niet echt blij met het idee dat ik een rolmodel ben, maar ik doe mijn best om mijn fans te laten zien en te vertellen dat het belangrijkste is om van jezelf te houden en om jezelf te zijn. En geloof altijd in jezelf natuurlijk!

Charlotte Perrelli

Charlotte Perrelli, geboren als Charlotte Nilsson, was een oudgediende uit twee populaire "dansgroepen" in Zweden voordat ze het Eurovision Songfestival won in 1999 met het lied "Take Me to Your Heaven." Ze werd al snel een van de meest populaire solo-artiesten uit Zweden en ze bracht zes albums uit die allemaal in de Zweedse Top 40 belandden. In 2008 kwam ze terug bij Eurovisie met het favoriete nummer "Hero," alleen op het laatste nippertje door het besluit van de jury, maar ze werd 18de uit 25 landen in de finale. Perrelli, nu 34 jaar, praat over wat ze bereikt heeft en haar favoriete momenten van de afgelopen tien jaar.

Mike Halterman: Aan welke projecten werk je nu? Wat kunnen je vaste fans dit jaar van je verwachten?

Charlotte Perrelli: Ik zoek nog nieuwe nummers voor mij volgende album. Ik zit ook in de jury van de Zweedse tv show Talang (Talent; de Zweedse versie van "___'s Got Talent!" TV serie). Er komt een nieuw album uit, hopelijk dit jaar.

Mike Halterman: Je bent twee keer bij Eurovisie geweest, één keer heb je gewonnen op het festival in 1999 en ook afgelopen jaar heb je meegedaan. Wat zijn enkele van je mooiste herinneringen aan Eurovisie?

Charlotte Perrelli: De overwinning in Jerusalem in '99 was natuurlijk fantastisch. De grappigste herinnering was toen Dana [International] viel op het podium, ongelofelijk en zo jammer voor haar. Van afgelopen jaar heb ik veel herinneringen. Alles was zo anders dan in '99. Zo veel groter!

Mike Halterman: De muziekvideo's van dit jaar zijn te vinden op youtube.com/eurovision. Wie zijn jouw favorieten en welk land heeft volgens jou de grootste kans om te winnen?

Charlotte Perrelli: Ik vind dit jaar veel liedjes leuk, maar ik denk dat Noorwegen gaat winnen.

Mike Halterman: Welke van jouw eigen nummers is je favoriet?

Charlotte Perrelli: Hmm. Ik heb veel favorieten, maar "Black and Blue" van mijn laatste CD is een geweldig nummer, geschreven door Fredrik Kempe. Ik hou van de songtekst.

Sirusho

Sirouhi Haroutunyan, bijnaam Sirusho, is één van de meest populaire popzangers in Armenië nadat ze haar eerste album op dertienjarige leeftijd uitbracht. In 2008 vertegenwoordigde Armenië op Eurovisie, eindigend op de vierde plaats met "Qélé, Qélé." Nu is ze 22 jaar, bijna afgestudeerd terwijl ze actief bezig is met optredens en studiosessies.

Mike Halterman: Aan welke projecten werk je nu? Wat kunnen je vaste fans dit jaar van je verwachten?

Sirusho: Ik werk momenteel aan een paar grote projecten, één ervan is het nieuwe lied "Time to Pray" wat ik samen met mijn collega's van Eurovisie, Boaz Mauda en Jelena Tomasevic heb gemaakt. Het is een protestlied tegen oorlog. De Engelse tekst is geschreven door de President van Israël, Shimon Peres. Ik werk ook aan mijn vierde album dat in de zomer uitkomt. Ik heb ook voor het eerst mijn lied uitgebracht in het Grieks, "Erotas", en het is al nummer 1 in de Armeense hitlijsten. Ik heb veel fans en het is een genot om hard voor ze te werken.

Mike Halterman: Wat zijn enkele van je mooiste herinneringen aan het meedoen met Eurovisie? Wat voor advies zou je geven aan zangers die dit jaar voor het eerst meedoen aan Eurovisie?

Sirusho: Eurovisie is een heel plezierig festival. Ik wil het geen competitie noemen omdat de deelnemers vrienden worden. Ik wens dat de deelnemers ervan mogen genieten en dat ze er niet bang voor zijn. Eurovisie kan zoveel geven en nemen; het bracht mijn carrière op een hoger niveau, nu heb ik fans en werk ik binnen heel Europa en het is geweldig!

Mike Halterman: De muziekvideo's van dit jaar zijn te vinden op youtube.com/eurovision. Wie zijn jouw favorieten en welk land heeft volgens jou de grootste kans om te winnen?

Sirusho: Ik heb een aantal deelnemers van dit jaar ontmoet in de verschillende landen waar ik als gast heb gezongen en waar zij hun promotietour aan het doen waren. Ik heb niet alle optredens gezien dus ik kan niet oordelen. Maar Eurovisie draait allemaal om onverwachte verrassingen; dat maakt het zo interessant.

Mike Halterman: Je bent bezig met een graad in internationale betrekkingen. Hoe wil je je diploma gaan gebruiken? Als je morgen moest stoppen met zingen, wat zou je dan voor carrière nastreven met dat diploma?

Sirusho: Ik vind internationale zaken interessant. Ik vind leren leuk. Ik heb altijd de neiging om meer bij te leren maar ik moet er niet aan denken om te stoppen met mijn carrière. Ik ben er mee geboren, het is een groot deel van mezelf, en zelfs als er iets met mijn stembanden zou gebeuren kan ik nog altijd verder met schrijven en producen voor mijn collega's... maar genoeg daarover; ik heb nog zoveel in me om aan het publiek te geven!

Tajči

Tajči, geboren als Tatjana Matejaš, op haar negentiende beroemd in Joegoslavië met diamanten verkoop van haar hit "Hajde da ludujemo" (Let's Go Crazy). Ze trad op met dit nummer op het Eurovision Songfestival in 1990, in haar woonplaats Zagreb, en werd zevende. De oorlog in Joegoslavië verkortte haar carrière. Ze verhuisde naar de Verenigde Staten waar ze de laatste 17 jaar woonde. Ze trekt nu met haar man door de Verenigde Staten met een selectie uit de hedendaagse Christelijke muziek. Op haar 38ste is ze blij dat ze "alles heeft": een eigen familie en de mogelijkheid om muziek te maken onder haar eigen voorwaarden. Haar carrière staat vermeld op haar webstek.

Mike Halterman: Aan welke projecten werk je nu? Wat kunnen je fans in Europa en de Verenigde Staten dit jaar van je verwachten?

Tajči: Buiten mijn reguliere tournee, die ik vier keer per jaar doe, werk aan een show getiteld "Need a Break," wat een beetje een stap weg is van mijn geestelijke muziek en meer "werelds." Het is meer wat moeders doormaken, met huwelijk en kinderen. Het is een grappige show. Wat ik goed doe is verhalen vertellen. Het is hoe ik ben. Het is wie ik ben. Dat is waarom popmuziek voor mij als artiest niet werkte. Dit nieuwe format werkt goed voor mij: het is erg bevredigend, ik ben enthousiast en kijk er naar uit om het te gaan doen en muzikale stijlen uit te proberen.

Ik hoop dit jaar ook naar Zagreb te gaan om mijn nieuwe muziek te brengen. Ik denk dat de tijd rijp is. Ik ben 17 jaar weg en ze spelen nog steeds mijn oude muziek. Zo nu en dan ga ik er heen en geef radio- en televisie-interviews... Ik weet niet, het is tijd dat ze zien wat ik doe. Iedereen kan mijn dingen online zien, maar ik ben het best live; daar is veel energie en kracht wat je niet echt ziet in een geluidsopname of een video. Het is anders als je echt erbij bent. Ik wil het hen laten zien en zeggen: "Hier, mijn landgenoten, mijn oude fans, dit is wie ik nu ben. Dit is hoe ik in de laatste 17 jaren gegroeid ben." Een soort van reünie.

Mike Halterman: Wat zijn enkele van je mooiste herinneringen aan het meedoen met Eurovisie? Wat voor advies zou je geven aan zangers die dit jaar voor het eerst meedoen aan Eurovisie?

Tajči: Ik geniet echt van optreden, ik geniet van de energie, dat iedereen samenkomt om te zingen en praten met anderen over hun carrière. Dat waren de hoogtepunten. Ik gaf niet om de pers of de competitie, maar er is zoveel om aan te denken, het hele land kijkt naar je. Ik geloof niet dat het ooit alleen over muziek kan gaan, het gaat meer over politiek. Maar er zijn altijd bijzaken als je zo'n soort bijeenkomst hebt.

Destijds was ik de laatste vertegenwoordiger voor de val van Joegoslavië, en het was tijdens de vereniging van Europa, en iedereen was een beetje meer gespannen en opgewonden in dat opzicht... en ik was zo jong om dat allemaal te bevatten. Ik geloof niet dat ik het kon volgen. Maar het was een geweldige ervaring, ik zal het altijd onthouden. De nacht van mijn leven, een ervan in ieder geval.

Het was ook erg emotioneel omdat de winnende zanger dat jaar zong over "unite unite, Europe." Het was destijds perfect. Nadat hij gewonnen had, in de green room, trok hij een rode roos uit zijn boeket, gaf het aan mij met wat complimenten. Voor een 19-jaar oud meisje betekende dat veel.

Mijn advies is om plezier te hebben, en doe het met heel je hart. Doe het niet puur om te winnen, niet om je carrière te starten, maar omdat je ervan houdt, omdat het is wat je doet en waar je goed in bent. Je kunt iemand inspireren en het kan meer zijn dan alleen maar vermaak.

Mike Halterman: De muziekvideo's van dit jaar zijn te vinden op youtube.com/eurovision. Wie zijn jouw favorieten en welk land heeft volgens jou de grootste kans om te winnen?

Tajči: Omdat we midden in een tour zitten heb ik er een beetje doorheen geklikt. Ik vind de kwaliteit van de liedjes echt prachtig. Het geeft me het gevoel om mijn koffers te pakken en deze zomer naar Europa te gaan omdat dit een zomer gaat worden voor goede club music!

Ik heb een voorkeur voor landen die in hun eigen taal zingen en ik zie dat veel landen etnische elementen in hun dansnummer verwerken. Daar hou ik van.

Ik vind die vent van Noorwegen leuk. Ik geloof dat hij zo oprecht is. Het leek mij niet dat hij iets "probeerde": hij was gewoon zichzelf. Het lied is leuk en blij. Het is niet erg dat hij knap is en dat hij een goed aura om zichzelf heeft. Hij had zoveel energie en boeide me meteen: hoe hij bewoog, hoe hij zong, het greep me aan.

Ik hou ook van Malta, ik ben fan van grote ballads. She heeft een mooie stem. En Cyprus, zij "heeft het" ook voor mij. Ik hou ook van het Franse lied, maar ik hou ook van de Franse taal in het algemeen. Bosnië heeft ook een goed nummer. Ze roepen een zeker gevoel op en dat werkt voor ze. Van Kroatië was ik niet ondersteboven, maar ik ben trots op ze dat ze nog steeds in het Kroatisch zingen, hoewel het voor sommigen misschien niet zo mooi klinkt als Engels. Het overige was meer van: "Mooi, maar heb ik al gezien."

Alles lijkt op Hollywood tegenwoordig. Ik denk dat het de tijdgeest is waarin we leven. Alle meisjes zijn zo mooi en het haar en de make-up zit perfect. Ik klink nu als een oude vrouw, maar ik mis de types uit de verschillende delen van de wereld. Het is zo veel beïnvloed door Hollywood en de Westerse muziekindustrie. Het was onvermijdelijk dat oost en west zou versmelten, dus ik heb een voorkeur voor iets van een plaatselijke invloed in het geheel. Het hoort bij het vinden van je identiteit en je plaats van je land in de wereld.

Ik ben vrijwilliger en doe werk op een plaatselijke school. Ik geef de kinderen les in etnische dansen. Ik woon nu in de Midwest, maar ik woonde eerst in Los Angeles en New York waar ze iets bewuster zijn van etnische groeperingen. Ik geef ze deze danslessen om hen een beetje begrip te geven wat er verloren gaat door de nieuwe soort cultuur en muziek. Ik geef het ook aan kinderen die geadopteerd zijn uit andere landen en ik vraag me af, tjonge, zouden ze ooit een lied in het het Bulgaars of Italiaans, of weet ik wat voor taal kunnen zingen?

Mijn kinderen zijn half Amerikaans, half Kroatisch. Ik zie hoe mijn leven "verglobaliseerd" is en hoe mensen hun folklore, hun cultuur en wat dies meer zij verliezen, dus leer ik mijn kinderen de taal en de dansen, omdat ik zo ben opgegroeid.

Mike Halterman: Ik zag een stuk van je documentaire op YouTube en ik zag een commentaar dat je vroeg "vergeet je thuis, Kroatië, niet" en om terug te komen omdat de fans je daar missen. Nu je je eigen leven hebt in Amerika, zie je jezelf ooit terugkeren naar Kroatië met je familie? Aan welk land voel je je het meest verbonden en ben je het meest trouw, aan de Verenigde Staten of aan Kroatië, en waarom?

Tajči: Ik wil mijn kinderen minstens een jaar in hun tienertijd meenemen om hen mijn land te laten zien en hen verschillende dingen te leren. Maar ik weet het niet, als je eenmaal vertrekt is het moeilijk weer terug te gaan. Ik mis mijn land, ik mis het verleden. Ik mis mijn roots. Ik mis het om vrienden tegen te komen en te praten over onze schooltijd, de dingen die je verliest als je verhuist. Ik hou van wat ik doe, ik hou van wat Amerika te bieden heeft en wat Amerika mij echt geboden heeft. Er is een soort van vrijheid dat je niet hebt in een kleiner land.

Ik zal altijd Kroatisch blijven, hoe lang ik hier ook zal blijven. Wanneer ik terug ga naar Kroatië, als ik daar naartoe ga, dan voel ik me thuis, maar als ik terug ga naar Amerika, dan voel ik me ook daar thuis. Ik denk dat een persoon zich overal "thuis" kan voelen als ze innerlijke rust hebben. Je gaat veel dingen missen waar je geweest bent en ik mis Kroatië echt. Ik wil mijn kinderen laten zien waar ik opgroeide en de parken waar ik speelde. Dat is misschien een gevoel wat ik nu heb, dat weet ik niet. Ik heb een goed leven, mijn man en mijn kinderen en ik hou ervan om mijn eigen muziek te kunnen maken, zonder contracten of verplichtingen. Ik ben erg gelukkig.